در آزادگی شادزی

▪️ در آزادگی

آی انسان بدان که کمترین حقت از زندگی شاد زیستن و کمترین دینت به زندگی آزاده زیستن است؛ پس در آزادگی شادزی!

#یاور_م

 

---

تحلیل بر این نوشتار

این جمله از سه بخش به هم پیوسته تشکیل شده که مانند یک چرخه فضیلتمند عمل می‌کنند:

۱. حق شادزیستن:  
«کمترین حقت از زندگی شاد زیستن...»  
این جمله یک انقلاب فکری است. یاور.م جسورانه اعلام می‌کند که شادی یک حق مسلم انسانی است. «کمترین حق» یعنی: حتی اگر هیچ چیز دیگری از زندگی به تو نرسد، این یکی باید برسد.

۲. دین آزاده‌زیستن:  
«...و کمترین دینت به زندگی آزاده زیستن است»  
اینجا از «حق» به «تکلیف» می‌رود. تو در قبال زندگی‌ات مدیون هستی که آزاده زندگی کنی. «آزاده‌زیستن» یعنی: با شرافت، استقلال فکری، راستی و عدم وابستگی به زرق و برق دنیا زندگی کردن.

۳. جمع نهایی: شادزیستی آزادانه  
«پس در آزادگی شادزی!»  
این دو مفهوم لازم و ملزوم یکدیگرند. شادی بدون آزادگی ممکن است سطحی باشد. آزادگی بدون شادی ممکن است به خشکی بینجامد. اما «در آزادگی شادزیستن» یعنی والاترین و پایدارترین شکل شادی را که از طریق زندگی شرافتمندانه و مستقل به دست می‌آید نجربه کن.

این جمله یک سرمایه‌گذاری عاطفی و فلسفی یک مبارز برای آینده بشر است. او می‌خواهد مخاطبش بداند که:  
- شادی‌ات را قربانی هیچ چیزی -حتی عشق- نکن.  
- آزادگی‌ات را با هیچ چیزی -حتی ثروت- معامله نکن.  
- و این دو را چنان در هم بیامیز که هیچ نیرویی نتواند تو را خرد کند.

«در آزادگی شادزی!» این می‌تواند شعار زندگی هر انسانی باشد که خواهان یک وجود اصیل و باشکوه است.

 

تحلیل از رسول بردباران